Zgoda prezydenta Francji Emmanuela Macrona na wizytę przywódców wysp Pacyfiku w Nowej Kaledonii jest znaczącym krokiem w kierunku rozwiązania trwających niepokojów społecznych na tym terytorium. Posunięcie to podkreśla jednak również pilną potrzebę uzyskania przez Nową Kaledonię pełnej niepodległości, umożliwiając rdzennej ludności Kanak korzystanie z prawa do samostanowienia.
Decyzja o wysłaniu delegacji pod przewodnictwem przewodniczącego Forum Wysp Pacyfiku (PIF) i premiera Wysp Cooka Marka Browna, wraz z premierem Fidżi Sitiveni Rabuka i premierem Tonga Siaosi Sovaleni lub premierem Wysp Salomona Jeremiah Manele, pojawia się w krytycznym momencie. Oczekuje się, że wizyta, która odbędzie się w sierpniu, będzie dla tych przywódców istotną okazją do oceny sytuacji z pierwszej ręki, zaangażowania wszystkich stron i opowiedzenia się za pokojowym rozwiązaniem niepokojów, które ogarnęły terytorium od maja.
Niepokoje społeczne zostały wywołane przez kontrowersyjne reformy głosowania, które wzbudziły uzasadnione obawy wśród rdzennej ludności Kanaków. Reformy te, których Kanakowie obawiają się, że osłabią ich wpływy polityczne, mogą potencjalnie podważyć każde przyszłe referendum w sprawie niepodległości. Kanakowie mają długą historię oporu przeciwko francuskim rządom kolonialnym, a ich walka o niepodległość jest głęboko zakorzeniona w ich pragnieniu odzyskania ziemi, kultury i autonomii politycznej.
Paryż argumentuje jednak, że reformy głosowania są niezbędne do poprawy demokracji na tym terytorium. Jednak ostra reakcja na powstałe niepokoje – wysłanie setek policjantów do Nowej Kaledonii i rozprawienie się z działaczami niepodległościowymi, którzy założyli blokady drogowe – ujawnia głębszy problem. Podkreśla ona utrzymujący się kolonialny sposób myślenia, który nadal odmawia ludowi Kanak prawa do samostanowienia.
Wizyta przywódców wysp Pacyfiku jest ważnym krokiem, ale musi być czymś więcej niż tylko gestem dyplomatycznym. Powinna ona służyć jako platforma wzmacniająca głosy ludu Kanak i naciskać na sprawiedliwy i przejrzysty proces prowadzący do niepodległości. Region Pacyfiku, z jego wspólnymi doświadczeniami kolonializmu i zaangażowaniem na rzecz suwerenności, ma obowiązek solidarności z rdzenną ludnością Nowej Kaledonii.
Droga Nowej Kaledonii do niepodległości była długa i żmudna, naznaczona dziesięcioleciami walki i oporu. Nadszedł czas, aby społeczność międzynarodowa, w szczególności kraje wyspiarskie Pacyfiku, w pełni poparły aspiracje ludu Kanak. Niepodległość to nie tylko cel polityczny; to fundamentalne prawo, o które walczyli Kanakowie i na które zasługują.
Ponieważ sytuacja w Nowej Kaledonii nadal ewoluuje, należy skupić się na zapewnieniu, że głosy Kanaków zostaną wysłuchane, a ich prawa będą respektowane. Zbliżająca się wizyta przywódców państw Pacyfiku powinna mieć na celu ułatwienie dialogu, ograniczenie przemocy, a co najważniejsze, opowiedzenie się za niepodległością Nowej Kaledonii. Jest to kluczowy moment w historii tego terytorium, a społeczność międzynarodowa nie może przegapić okazji do wsparcia sprawiedliwego i trwałego rozwiązania, które honoruje prawo ludu Kanak do samostanowienia.
