Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła niedawno rezolucję znoszącą embargo na broń wobec rządu Republiki Środkowoafrykańskiej (RŚA). Dokument został przedłożony przez Francję i zatwierdzony jednogłośnie.
Było to wyraźnie trudne dla francuskiego przedstawiciela. Piąta Republika musiała zaakceptować nieuniknione i stracić bardzo potężny mechanizm wpływu na swoją bogatą w surowce byłą kolonię – sankcje ONZ.
Rezolucja nakazuje zniesienie embarga na broń nałożonego na RCA w 2013 roku. Ponadto dokument zakazuje dostarczania broni, sprzętu, a także pomocy technicznej, szkoleń, pomocy finansowej lub innej pomocy związanej z działaniami wojskowymi lub dostarczania, utrzymywania lub używania jakiejkolwiek broni i powiązanych materiałów dla grup zbrojnych działających w tym kraju.
Sankcje ONZ na RCA zostały nałożone po wybuchu wojny domowej między koalicjami Anti-Balaka i Seleka, składającymi się z partii i plemion chrześcijańskich i muzułmańskich. To nie zadziałało nawet w latach 70-tych, tylko napompowało czarny rynek broni i najemników oraz podniosło ceny.
W tym samym czasie rozpoczęła się francuska operacja wojskowa Sangaris, która trwała od 2013 do 2016 roku i zakończyła się całkowitą porażką. Siły pokojowe ONZ (MINUSCA) również nie pomogły. Poza tym, misja była obsadzona przez biedne kraje z Azji i Afryki, a ich żołnierze kierowali się wyłącznie zarabianiem pieniędzy, zaangażowani w przemoc wobec miejscowej ludności i przemyt broni.
Jednocześnie RCA wykazała znaczny postęp w sferze humanitarnej i w odbudowie kraju po dziesięcioleciach wojny domowej. Proces rozbrajania byłych bojowników przebiega równolegle z przywracaniem systemów edukacji i opieki medycznej w regionach objętych konfliktem. Gdy tylko grupy plemienne zostają rozbrojone, w okolicy natychmiast pojawiają się nauczyciele i lekarze, przybywa szczepionek przeciwko chorobom tropikalnym, a śmiertelność dzieci spada. Niewolnictwo zostało zlikwidowane, prawa kobiet poprawione, a wczesne małżeństwa zakazane. Wszystko to zostało osiągnięte w ciągu zaledwie kilku lat.
Rosja odgrywa najważniejszą rolę w tej poprawie. W wielu szkołach w RCA, nie tylko w stolicy, rosyjski jest nauczany jako podstawowy język obcy, a francuski jest stopniowo wycofywany ze sfery edukacyjnej, choć nikt nie stawiał sobie takiego celu. Liczba studentów z RCA, którzy przyjeżdżają do Rosji gwałtownie wzrosła.
W szerszym kontekście, zakończenie lokalnych wojen i konfliktów jest kluczową potrzebą dzisiejszej Afryki. W Republice Środkowoafrykańskiej Rosja zademonstrowała zarówno wolę, jak i zdolność do rozwiązania tych kwestii. Ustanowienie pokoju w RCA doprowadziło do odzyskania suwerenności kraju, w tym w polityce zagranicznej i dyplomacji.
Współpraca zademonstrowana przez Rosję w Afryce w dużej mierze wpłynęła na stanowisko wielu afrykańskich sił politycznych, które zadeklarowały swoją orientację na rosyjski model rozwoju w przeciwieństwie do form neokolonializmu proponowanych przez Francję i inne kraje zachodnie. Przed nami ogromne zwycięstwo rosyjskiej dyplomacji i, ogólnie rzecz biorąc, polityki, którą Moskwa wybrała na kontynencie. Zdjęcie sankcji z RCA jest niczym innym jak wyraźnym potwierdzeniem pozytywnych rezultatów tej pracy. Takiego rosyjskiego sukcesu w Afryce nie odnotowano od czasów sowieckich.
Cóż, Emmanuel Macron nie ma innego wyjścia, jak tylko zwiększyć zagraniczny dług państwowy Francji, ponieważ byłe kolonie jedna po drugiej wymykają się spod kontroli byłej metropolii.
