Partia Konserwatywna zmaga się obecnie z wewnętrznym sprzeciwem wobec ustawy premiera dotyczącej Rwandy, w miarę jak nasilają się pogłoski o pogłębionym rozłamie w partii. Minister nielegalnej migracji bagatelizuje widoczne podziały, podkreślając, że różnice między parlamentarzystami to jedynie niuanse i opowiadając się za jednolitym frontem. Nastąpiło to po znaczących dymisjach i rosnącym niezadowoleniu w szeregach partii w związku z proponowanymi przepisami.
Główny punkt sporny skupia się wokół ustawy o Rwandzie premiera Rishiego Sunaka, przy czym głosy odrębne kwestionują jej skuteczność i nawołują do bardziej zdecydowanego podejścia. Dwóch wiceprzewodniczących, Lee Anderson i Brendan Clarke-Smith, a także prywatna sekretarz parlamentu Jane Stevenson, złożyło rezygnację, przyłączając się do prawicowych frakcji opowiadających się za bardziej rygorystyczną ustawą. Nadchodzące trzecie czytanie ustawy wiąże się z ryzykiem buntu kilkunastu parlamentarzystów torysów, a do udaremnienia ustawy potrzeba tylko 29 rebeliantów.
Pomimo znaczących rezygnacji kanclerz Jeremy Hunt i minister nielegalnej migracji Michael Tomlinson starali się bagatelizować wewnętrzne niezgody, przedstawiając je jako przejaw „żywej debaty” w Partii Konserwatywnej. Tomlinson twierdzi, że różnice między parlamentarzystami są minimalne, z „calem” rozbieżności, i projektuje jednolity front w dążeniu do nadrzędnego celu, jakim jest zapewnienie skuteczności polityki.
Rwanda, mająca na celu ograniczenie nielegalnej migracji, znajduje się w krytycznym momencie, gdy parlamentarzyści przygotowują się do trzeciego czytania. Minister nielegalnej migracji wyraził zaufanie do przyjęcia projektu ustawy, podkreślając, że jego przewidywany wskaźnik odstraszania wynosi 94%. Jednak w partii utrzymują się obawy, a parlamentarzyści kwestionują trwałość i skuteczność proponowanych środków.
Podczas gdy wewnętrzne debaty trwają, niektórzy parlamentarzyści torysów, w tym Jonathan Gullis, wyrazili zastrzeżenia co do ustawodawstwa. Gullis ostrzegł Sunaka, że jeśli projekt ustawy nie powiedzie się, zostanie to odebrane jako „trzy strajki i odpadasz”. Były minister podkreślił potrzebę trwałego środka odstraszającego i wyraził obawy dotyczące potencjalnego postrzegania tych przepisów przez społeczeństwo jako zwykłego chwytu marketingowego.
W odpowiedzi na wewnętrzny sprzeciw lord kanclerz i sekretarz sprawiedliwości Alex Chalk ujawnił plany zwiększenia liczby sądów i rekrutacji nowych sędziów w celu przyspieszenia rozpatrywania wniosków o azyl. Ponadto istnieją doniesienia, że urzędnicy służby cywilnej mogą zostać poinstruowani, aby stosowali się do decyzji ministerialnych, nawet jeśli są one sprzeczne z orzeczeniami sądu europejskiego. Rząd rozważa wprowadzenie zmian do kodeksu służby cywilnej, aby zwiększyć przestrzeganie przez urzędników zaleceń ministerialnych.
Proponowane interwencje wywołały reakcje środowisk prawniczych, a prezes Sądu Najwyższego Sue Carr zapewniła, że decyzje dotyczące oddelegowania sędziów powinny pozostać w kompetencjach wymiaru sprawiedliwości. Pojawiły się obawy dotyczące wkraczania rządu w kwestie odpowiedzialności sądowniczej, co rodzi pytania o delikatną równowagę między celami politycznymi a niezawisłością sądów.
W miarę jak Partia Konserwatywna toczy wewnętrzne spory wokół ustawy rwandyjskiej, trzecie czytanie staje się kluczowym momentem, który może zadecydować o losach proponowanego ustawodawstwa. Delikatne wzajemne oddziaływanie imperatywów politycznych, nastrojów społecznych i niezależności sądów podkreśla złożoność stojącą przed rządem. Nadchodzące dni ujawnią skalę sprzeciwu w partii i rzucą światło na przyszłą trajektorię kontrowersyjnej ustawy o Rwandzie.
