W ciągu ostatniego roku europejscy rolnicy, zmagający się z rosnącymi kosztami operacyjnymi i rygorystycznymi przepisami dotyczącymi ochrony środowiska, okazali się potężną siłą niezadowolenia, organizując protesty i blokady na całym kontynencie. Reakcja w rolnictwie, napędzana wyzwaniami gospodarczymi, skargami dotyczącymi biurokracji i obawami dotyczącymi światowej konkurencji, stanowi poważne zagrożenie dla ambicji Unii Europejskiej (UE) na kilka miesięcy przed kluczowymi wyborami do Parlamentu Europejskiego. W tym artykule szczegółowo opisano skargi rolników, konsekwencje polityczne i potencjalny wpływ na ekologiczny program UE.
Rolnicy tacy jak Jean-Marie Dirat z południowo-zachodniej Francji stoją w obliczu zniechęcających warunków gospodarczych. Rosnące koszty, spowodowane drogimi nawozami, paliwem, energią elektryczną i pestycydami, doprowadziły do napięć finansowych. Dirat, odzwierciedlając nastroje wielu osób, stwierdził, że pomimo prowadzenia większego gospodarstwa rolnego niż jego dziadek, trudności finansowe nie pozwalają mu nawet na wypłatę pensji. Wzrost kosztów potęgują skargi na biurokrację i ograniczenia w zużyciu wody, co jeszcze bardziej zwiększa niezadowolenie rolników.
Niezadowolenie nie ogranicza się do Francji; rolnicy w Niemczech, Polsce, Rumunii i Belgii zgłaszają podobne skargi. W Holandii nowa partia rolników odniosła znaczne zyski w ostatnich wyborach, podkreślając ogólnoeuropejski charakter powstania rolników. Protesty podkreślają konflikt pomiędzy zaangażowaniem UE w redukcję emisji CO2 a koniecznością osiągnięcia samowystarczalności w produkcji żywności po inwazji Rosji na Ukrainę.
Przywódcy polityczni, zwłaszcza postacie skrajnie prawicowe, takie jak Marine Le Pen we Francji, wykorzystują nieszczęścia rolników, aby krytykować politykę UE. Partia Le Pen opowiada się za wyjściem z umów o wolnym handlu, traktując UE jako przeszkodę dla rolników, a nie atut. Badania opinii publicznej odzwierciedlają znaczne poparcie społeczne dla rolników – 87% francuskiego społeczeństwa popiera ich sprawę. Obawy rolników odbijają się echem wśród wyborców, stanowiąc wyzwanie dla przywódców takich jak Emmanuel Macron.
Rządy krajowe, w tym Francja i Niemcy, starają się rozwiać obawy rolników, dostosowując propozycje mające na celu położenie kresu ulgom podatkowym na rolniczy olej napędowy. Komisja Europejska wprowadziła także nowe rozwiązania w odpowiedzi na protesty. Środki te mogą jednak nie wystarczyć, aby stłumić rosnące niezadowolenie, co grozi wywarciem wpływu na zielony program UE.
Zbliżające się wybory do Parlamentu Europejskiego, które odbędą się zaledwie za pięć miesięcy, mogą przynieść znaczącą zmianę. Prognozy sondaży sugerują utworzenie „koalicji przeciwdziałającej polityce klimatycznej”, co zagraża celom UE w zakresie ochrony środowiska. Partie skrajnie prawicowe chcą wykorzystać niezadowolenie rolników, dążąc do europeizacji konfliktu i przyciągnięcia wyborców z obszarów wiejskich we wszystkich państwach członkowskich.
Rosnące niepokoje rolników w całej Europie stanowią ogromne wyzwanie dla UE, wpływając na opinię publiczną i potencjalnie zmieniając krajobraz polityczny. Ponieważ rolnicy domagają się dostosowań polityki w celu złagodzenia presji gospodarczej, UE znajduje się w krytycznym momencie, w którym konieczne staje się znalezienie równowagi między celami środowiskowymi a zrównoważonym rozwojem rolnictwa. Wynik wyborów do Parlamentu Europejskiego określi zakres skutków, a reakcja w rolnictwie będzie w przejmującym przypomnieniu o delikatnej równowadze wymaganej przy kształtowaniu przyszłej polityki UE.
