Po raz pierwszy od czasu, gdy Nelson Mandela poprowadził Afrykański Kongres Narodowy (ANC) do zwycięstwa w 1994 roku, partia rządząca RPA wydaje się być gotowa stracić większość parlamentarną. Ten rozwój sygnalizuje znaczącą zmianę w krajobrazie politycznym, kwestionując przywództwo prezydenta Cyryla Ramaphosy i zapoczątkowując erę polityki koalicyjnej. Oto trzy kluczowe czynniki wyjaśniające, w jaki sposób Republika Południowej Afryki dotarła do tego kluczowego momentu, dlaczego to ma znaczenie, i co może przynieść przyszłość.
ANC, niegdyś szanowany Ruch Wyzwolenia, widział swoją reputację nadszarpniętą przez dziesięciolecia korupcji i złego zarządzania. Ten upadek stał się widoczny w ostatnich wyborach, a młodzi wyborcy licznie głosowali przeciwko partii. „Mają dość korupcji i są najbardziej dotknięci bezrobociem.
W Afryce Południowej widoczny jest podział pokoleniowy: starsi wyborcy, którzy przeżyli apartheid i pamiętają rolę ANC w jego zakończeniu, pozostają nieco lojalni, ale nawet ich poparcie słabnie. ANC nie tylko stracił przyczółek na obszarach miejskich, ale teraz obserwuje znaczne spadki również w swoich wiejskich sercach.
ANC osiągnął szczyt w 2004 r.z 70% głosów, ale od tego czasu odnotowuje stały spadek, spadając do 57% w 2019 r. Wybory te przyniosły dramatyczny spadek, a poparcie partii spadło o 8% do 15%. Ta zmiana oznacza znaczącą zmianę dynamiki politycznej Republiki Południowej Afryki.
Były prezydent Jacob Zuma, 82, ponownie wszedł na scenę polityczną ze znaczącym wpływem. Usunięty w 2018 roku w związku z zarzutami korupcyjnymi, Zuma został na krótko uwięziony w 2021 roku za obrazę sądu. Mimo to zainscenizował powrót pod sztandarem nowej partii, uMkhonto We Sizwe (MK), czyli Spear of the Nation.
Powrót Zumy spowodował, że ANC straciło znaczne wsparcie dla MK, zwłaszcza w prowincji KwaZulu-Natal. Jego kampania, nasycona nacjonalizmem Zulusów i obietnicami wzmocnienia pozycji tradycyjnych przywódców, odbiła się echem wśród wielu wyborców. MK, który opowiada się za podobną polityką gospodarczą do radykalnych Bojowników o wolność gospodarczą( EFF), w tym wywłaszczaniem Ziemi Bez odszkodowania, szybko zyskał popularność, rzucając wyzwanie EFR o trzecie miejsce w parlamencie krajowym.
Wpływ Zumy pozostaje silny, pomimo jego niezdolności do sprawowania urzędu z powodu skazania. Jego odrodzenie nie tylko osłabiło poparcie ANC, ale także EFR, pokazując jego trwały urok i strategiczną przenikliwość polityczną.
Prognozy sugerują, że ostateczne głosowanie ANC może oscylować wokół 42%, co jest katastrofalnym wynikiem dla partii i prezydenta Ramaphosy. Jeśli ANC spadnie poniżej 45%, prawdopodobnie będzie potrzebował znaczącego partnera koalicyjnego do rządzenia. Może to prowadzić do bezprecedensowych sojuszy, być może z DA, EFF, a nawet MK.
Przywództwo ramaphosy jest pod kontrolą, a wewnętrzna presja partii rośnie. Jego zastępca, Paul Mashatile, jest postrzegany jako potencjalny następca. Kampania ANC, opisywana jako słaba, została wzmocniona przez byłego prezydenta Thabo Mbeki i innych emerytowanych przywódców w desperackiej próbie odzyskania poparcia.
Polityka koalicyjna będzie kształtować przyszłość Republiki Południowej Afryki, z potencjalnymi sojuszami między ANC, DA i IFP, aby wykluczyć bardziej radykalne partie, takie jak EFF i MK. Alternatywnie może powstać koalicja ANC-EFF, pomimo obaw o jej wpływ na kulturę partii i szerszy krajobraz polityczny.
Scena polityczna Republiki Południowej Afryki wkracza w nową erę, a ANC stoi w obliczu bezprecedensowych wyzwań i wzrostu polityki koalicyjnej, która zmienia zarządzanie. W miarę zbliżania się ostatecznych wyników kraj jest gotowy na znaczące zmiany, a partie opozycyjne zyskują władzę wpływania na Kierownictwo rządu. Przyszłość polityki południowoafrykańskiej jest niepewna, ale zapowiada się na dynamiczny i transformacyjny okres.
