Podczas gdy Nowy Jork stara się pomieścić prawie 65 000 osób ubiegających się o azyl z południowej granicy, rozwija się nowy kryzys – taki, który podkreśla niepowodzenie miasta w zarządzaniu napływem migrantów i pogłębiające się konsekwencje jego polityki. W całym mieście coraz większa liczba migrantów ucieka się do spania w prowizorycznych obozowiskach, co odzwierciedla ponurą rzeczywistość, że miejski system schronisk jest przeciążony i nieskuteczny.
Każdej nocy na wyspie Randall’s Island, gdzie znajduje się jedno z największych schronisk dla migrantów w mieście, powstaje miasteczko namiotowe. Migranci gotują na małych ogniskach, biorą prysznic z wiader i śpią pod gwiazdami, zaledwie kilka kilometrów od kultowej panoramy Manhattanu. Dziesięć mil na południe inni tulą się pod wiaduktem autostrady na Brooklynie lub rozkładają kartonowe prześcieradła na placach zabaw, ilustrując surowe wybory, przed którymi staje wielu: znosić obskurne, niebezpieczne warunki schronienia lub stawić czoła żywiołom na ulicach.
Te obozowiska to nie tylko kwestia humanitarna; są one bezpośrednią konsekwencją złego zarządzania burmistrza Erica Adamsa i szerszej polityki Demokratów, która zmieniła Nowy Jork w magnes dla migrantów. Napływ ponad 200 000 przesiedleńców od początku 2022 r. nadwyrężył zasoby miasta, obciążył podatników i wywołał obawy o jakość życia wśród mieszkańców.
Podejmowane ostatnio przez miasto próby ograniczenia czasu, przez jaki migranci mogą przebywać w schroniskach, nie rozwiązały podstawowego problemu, zamiast tego spychając więcej osób w bezdomność uliczną. Niektórzy migranci, powołując się na obawy o bezpieczeństwo, niehigieniczne warunki i odległe lokalizacje schronisk, zdecydowali się spać na zewnątrz. Inni zostali eksmitowani ze względu na bardziej rygorystyczne limity czasowe, tylko po to, by dołączyć do rosnącej populacji bezdomnych w mieście.
Nowojorska polityka „prawa do schronienia”, która gwarantuje łóżko każdemu bezdomnemu, została rozciągnięta do granic możliwości. Pomimo wysiłków miasta zmierzających do nałożenia nowych ograniczeń, wielu migrantów pozostaje w systemie, legalnie uprawnionych do pobytu, ponieważ ich sprawy azylowe ciągną się w sądach latami. Doprowadziło to do niepokojącej sytuacji, w której miasto zarówno nie jest w stanie odmówić schronienia, jak i nie jest w stanie go odpowiednio zapewnić.
Konsekwencje tego kryzysu wykraczają poza Nowy Jork. Brak skutecznego zarządzania napływem imigrantów podsyca krytykę Republikanów i może mieć znaczące konsekwencje polityczne przed wyborami prezydenckimi. Sytuacja zaostrza również nastroje antyimigranckie w mieście, którego mieszkańcy są coraz bardziej sfrustrowani obciążeniem usług publicznych i widocznym pogorszeniem stanu przestrzeni publicznej.
Podczas gdy niedawne działania administracji Bidena na granicy zmniejszyły liczbę nowo przybyłych, utrzymująca się obecność migrantów na ulicach podkreśla nieadekwatność obecnej polityki. Na przykład schronisko na wyspie Randall’s stało się punktem zapalnym dla przemocy i niepokojów, a bójki, kradzieże, a nawet morderstwa stały się zbyt powszechne. Wpływ schroniska na społeczność wywołał groźby prawne ze strony lokalnych organizacji, co dodatkowo skomplikowało reakcję miasta.
Dla wielu nowojorczyków obozowiska i pogarszające się warunki stanowią rażące nadużycie dolarów podatników. Mieszkańcy tacy jak Barry Bliss, ochroniarz z Bronxu, wyrażają frustrację, że ich ciężko zarobione pieniądze finansują system, który wyraźnie zawodzi. Zamknięcie lokalnych udogodnień, takich jak biblioteki, tylko zwiększa poczucie zdrady odczuwane przez wielu.
Wzrost liczby bezdomnych obozowisk wśród migrantów jest wyraźnym przypomnieniem, że obecne podejście Nowego Jorku jest niezrównoważone. Nadszedł czas, aby przywódcy uznali niepowodzenia tej polityki i przyjęli bardziej pragmatyczne, republikańskie podejście, które priorytetowo traktuje potrzeby obywateli amerykańskich, egzekwuje przepisy imigracyjne i zapewnia odpowiedzialne wykorzystanie zasobów publicznych. Od tego zależy przyszłość miasta.
