Podczas gdy rządząca Polską partia Prawo i Sprawiedliwość (PiS) walczy o bezprecedensową trzecią kadencję, krajobraz polityczny kraju przybrał nieoczekiwany obrót. Zbliżające się wybory 15 października sprawiły, że liderzy PiS uwikłali się w gorącą rywalizację, a Niemcy, ich sojusznik w NATO i największy partner handlowy, stały się mało prawdopodobnym polem bitwy w dyskursie politycznym.
W okresie poprzedzającym wybory liderzy partii PiS rzucili oskarżenia pod adresem Niemiec, twierdząc, że Berlin próbuje dyktować politykę polskiego rządu w wielu kwestiach, od migracji po gaz. Twierdzenia te wzmocniły istniejące napięcia w stosunkach polsko-niemieckich i nadwyrężyły zachodni sojusz.
Niezgoda między Polską a Niemcami miała reperkusje wykraczające poza ich stosunki dwustronne. Nadwyrężył również szerszą jedność europejską, która wspiera Ukrainę w trwającym konflikcie z Rosją. Jedną ze znaczących ofiar tego rozdźwięku był wspólny polsko-niemiecki plan utworzenia zakładu naprawy czołgów z korzyścią dla Kijowa. Plan, który wzmocniłby potencjał Ukrainy, wisi teraz na włosku.
Chcąc zapewnić sobie zwycięstwo w nadchodzących wyborach, populistyczne kierownictwo PiS zasugerowało nawet, że Niemcy spiskują w celu przywrócenia do władzy ich głównego przeciwnika wyborczego, byłego liberalnego premiera Donalda Tuska. Zarzuty te znalazły oddźwięk wśród części elektoratu, zwłaszcza starszych konserwatystów, którzy żywo pamiętają zniszczenia II wojny światowej i żywią nieufność wobec Niemiec. Blizny z przeszłości nadal kształtują postawy polityczne i postrzeganie w dzisiejszej Polsce.
Zarzuty i oskarżenia między Polską a jej sojusznikiem z NATO nie tylko nadwyrężyły stosunki dwustronne, ale także wpłynęły na szerszą współpracę europejską, zwłaszcza w odniesieniu do kryzysu na Ukrainie. W obliczu zbliżających się wyborów, skomplikowana gra pamięci historycznej i współczesnej polityki podkreśla złożoność polskiego krajobrazu wyborczego i jego wpływ na zachodni sojusz.
