Zaskakującym obrotem wydarzeń Argentyna wybrała skrajnie prawicowego działacza politycznego Javiera Milei, porównując go do byłego prezydenta USA Donalda Trumpa, na swojego kolejnego prezydenta, który odniósł spektakularne zwycięstwo. Kadencja Milei, która rozpocznie się 10 grudnia i potrwa do końca 2027 roku, zapowiada odejście od konwencjonalnej polityki gospodarczej, rozpoczynając okres radykalnych zmian.
Wyniki wyborów, w których Milei zdobyła około 56% głosów, przekroczyły oczekiwania, ujawniają zmianę w krajobrazie politycznym. Jego przeciwnik, peronistyczny minister gospodarki Sergio Massa, przyznał nieco ponad 44% głosów. Wynik ten rzuca trzecią co do wielkości gospodarkę Ameryki Łacińskiej na nieznane wody, przygotowując się na wstrząsającą zmianę strategii gospodarczych.
Milei, dumny libertarianin, został nazwany „anarchokapitalistą” i zwrócił na siebie uwagę swoją niekonwencjonalną taktyką kampanii, w tym dzierżeniem piły łańcuchowej, aby symbolizować swoje zaangażowanie w cięcia wydatków państwa. Proponowane przez niego polityki obejmują dolaryzację gospodarki, likwidację banku centralnego i prywatyzację systemu emerytalnego, przygotowując grunt pod znaczące odejście od status quo.
W odpowiedzi na swoje zwycięstwo Milei wyraził determinację, aby stawić czoła wyzwaniom fiskalnym, rozwiązać problemy z bankiem centralnym i popchnąć Argentynę do przodu. „Dzisiaj wracamy na ścieżkę, która uczyniła ten kraj wielkim” – oświadczył, podkreślając zaangażowanie w ożywienie trajektorii gospodarczej kraju.
Jednak Milei stoi przed poważnymi przeszkodami, biorąc pod uwagę utrzymujący się kryzys gospodarczy w Argentynie. Kraj zmaga się z roczną stopą inflacji przekraczającą 140%, powszechnym ubóstwem dotykającym 2 na 5 obywateli oraz historyczną suszą, która dotyka kluczowe regiony rolnicze. Złożoność rządzenia w tym kontekście sprawia, że perspektywy ambitnych reform gospodarczych Milei stanowią wyzwanie.
Nicholas Watson, dyrektor zarządzający Teneo, podkreślił potencjalne wyzwania w zakresie zarządzania, sugerując, że nadchodzi kolejka górska. Wykonalność propozycji Milei, obejmujących dolaryzację, reformę banku centralnego i drastyczne cięcia wydatków, pozostaje przedmiotem sceptycyzmu. Obserwatorzy spodziewają się podejścia zróżnicowanego ze względu na skomplikowaną nierównowagę gospodarczą.
Choć krytycy kwestionują praktyczność planów Milei, zwolennicy, tacy jak Steve Hanke, profesor ekonomii stosowanej na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, twierdzą, że jego skupienie się na dolaryzacji ma kluczowe znaczenie dla ożywienia gospodarczego Argentyny. Uznając historyczne wyzwania związane z peso, Hanke uważa dolaryzację za wykonalną i pożądaną, podkreślając jej potencjał w zakresie stabilizacji gospodarki.
Jimena Blanco, szefowa na Amerykę w Verisk Maplecroft, podkreśla, że sukces Milei w przeprowadzaniu reform strukturalnych, w szczególności dolaryzacji i eliminacji banku centralnego, zależy od pokonania bezpośrednich przeszkód. Blanco przewiduje wstępne środki obejmujące rygorystyczną politykę fiskalną, monetarną i walutową, aby ustabilizować gospodarkę i złagodzić inflację, ostatecznie torując drogę do potencjalnego przejścia w stronę dolaryzacji.
Gdy Argentyna pod przywództwem Milei wkracza na niezbadany kurs gospodarczy, globalni obserwatorzy z uwagą obserwują rozwój sytuacji, uznając znaczenie tej zmiany w kraju historycznie naznaczonym niestabilnością gospodarczą i wyzwaniami politycznymi.
