Z ustaleń organizacji charytatywnej Christian Aid wynika, że analiza 20 najbardziej kosztownych katastrof klimatycznych w 2023 r. wskazuje na „globalną loterię kodów pocztowych skierowaną przeciwko biednym”. Badanie pokazuje, że ciężar niszczycielskich pożarów i powodzi nieproporcjonalnie wpływa na społeczności znajdujące się w trudnej sytuacji ekonomicznej, tworząc wyraźny kontrast z bogatszymi krajami, które ponoszą mniejsze obciążenia finansowe, mimo że w większym stopniu przyczyniają się do kryzysu klimatycznego.
Kluczowe wnioski:
1.Analiza obejmuje 20 klęsk żywiołowych wzmocnionych załamaniem klimatycznym, które w ciągu ostatniego roku dotknęły 14 krajów.
- Najwyższy koszt w przeliczeniu na mieszkańca poniesiono w wyniku pożarów na Hawajach w sierpniu, przekraczając 4000 dolarów na osobę, znacznie przewyższając drugie co do kosztów wydarzenie, czyli majowe burze na Guam, które wyniosły prawie 1500 dolarów na osobę.
- Dysproporcje w kosztach uwypuklają ogólnoświatową loterię kodów pocztowych, w ramach której biedniejsze kraje stoją w obliczu większych obciążeń gospodarczych, które dodatkowo pogłębia słabsza infrastruktura i mniej odporne mieszkalnictwo.
- Wiele dotkniętych regionów w dużym stopniu opiera się na rolnictwie, sektorze narażonym na ekstremalne warunki pogodowe, a ich rządy są mniej skłonne do inwestowania w zapobieganie lub odbudowę.
- Podwójna niesprawiedliwość polega na tym, że społeczności najbardziej dotknięte globalnym ociepleniem w minimalnym stopniu przyczyniły się do kryzysu klimatycznego.
Patrick Watt, dyrektor naczelny Christian Aid, podkreśla pilną potrzebę podjęcia przez rządy zdecydowanych działań, zarówno w kraju, jak i za granicą. Podkreśla znaczenie redukcji emisji, środków adaptacji do klimatu oraz wykorzystania funduszu strat i szkód w celu zrekompensowania najbiedniejszym krajom konsekwencji kryzysu, którego nie spowodowały. Pojęcie strat i szkód obejmuje płatności od bogatszych i bardziej zanieczyszczających krajów na rzecz krajów nieproporcjonalnie dotkniętych załamaniem klimatycznym.
W miarę nasilania się kryzysu klimatycznego zajęcie się nieodłącznymi nierównościami w skutkach klimatycznych staje się kluczowym aspektem globalnych wysiłków. Wezwanie do sprawiedliwości klimatycznej, zwłaszcza w formie rekompensaty strat i szkód, zyskuje na znaczeniu w negocjacjach klimatycznych, wzywając bogatsze kraje do wzięcia odpowiedzialności za nieodwracalne straty gospodarcze i pozaekonomiczne, jakie ponoszą kraje rozwijające się w wyniku globalnego ocieplenia. Ustalenia podkreślają konieczność opracowania bardziej sprawiedliwego i włączającego podejścia do łagodzenia negatywnych skutków zmiany klimatu i przystosowania się do nich.
