Keir Starmer ma szansę zostać nowym premierem Wielkiej Brytanii po zdecydowanym zwycięstwie Partii Pracy w wyborach powszechnych w 2024 roku. Wynik ten sygnalizuje znaczącą zmianę w krajobrazie politycznym, kończąc kadencję Rishiego Sunaka i zadając poważny cios Partii Konserwatywnej.
Błyskawiczne zwycięstwo Partii Pracy
Partia Pracy, pod przywództwem Starmera, zapewniła sobie 335 mandatów, wygodnie przekraczając próg 326 mandatów potrzebny do uzyskania większości. Partii Konserwatywnej udało się zdobyć jedynie 72 mandaty, co odzwierciedla dramatyczny spadek w stosunku do ich poprzedniej pozycji. Wyniki te są zgodne z przewidywaniami sondaży exit poll przeprowadzonych przez BBC, ITV i Sky News, które wskazywały na silną przewagę Partii Pracy po wyborach 4 lipca.
Keir Starmer: Lider od skromnych początków
61-letni Starmer często podkreśla swoje robotnicze korzenie. Jego ojciec pracował jako ślusarz narzędziowy, a matka, pielęgniarka, cierpiała na wyniszczającą chorobę autoimmunologiczną. Wychowany w skromnych warunkach, Starmer uczęszczał do Reigate Grammar School, która po jego wstąpieniu przekształciła się w prywatną instytucję, a jego opłaty początkowo pokrywała lokalna rada.
Wykształcenie akademickie i prawnicze
Starmer jest pierwszym w swojej rodzinie, który zdobył wyższe wykształcenie, studiując prawo na Uniwersytecie w Leeds, a później na Oksfordzie. W 1987 r. został adwokatem, specjalizującym się w prawach człowieka. Jego kariera zaprowadziła go na Karaiby i do Afryki, gdzie bronił więźniów skazanych na karę śmierci. W szczególności pod koniec lat 90. zaoferował swoje usługi pro bono obrońcom „McLibel”, aktywistom, którym McDonald’s wytoczył proces w związku z roszczeniami środowiskowymi.
W 2008 r. Starmer został mianowany starszym prokuratorem koronnym i dyrektorem ds. oskarżeń publicznych w Anglii i Walii, co oznaczało jego przejście od prawa do służby publicznej.
Awans polityczny
Starmer wszedł do polityki w 2015 roku, zdobywając mandat parlamentarny dla Holborn i St Pancras w północnym Londynie. Pełnił funkcję sekretarza ds. Brexitu w gabinecie cieni pod przewodnictwem lidera Partii Pracy Jeremy’ego Corbyna, opowiadając się za możliwością przeprowadzenia drugiego referendum w sprawie członkostwa Wielkiej Brytanii w UE. Po znaczącej przegranej Partii Pracy w wyborach parlamentarnych w 2019 r., Starmer kandydował na lidera partii, wygrywając w kwietniu 2020 r. W swoim zwycięskim przemówieniu zobowiązał się do wprowadzenia Partii Pracy w „nową erę z pewnością siebie i nadzieją”.
Wyzwania przed nim
Jako premier, Starmer stoi przed zadaniem sprostania wyzwaniom, które odbiły się echem wśród wyborców podczas kampanii: kryzysowi kosztów utrzymania, kwestiom opieki zdrowotnej i potrzebie stabilnego zarządzania po latach zawirowań politycznych. Jego styl przywództwa kontrastuje z jego poprzednikami, podkreślając powrót do „polityki jako służby publicznej” zamiast teatralności ostatnich lat.
Zwycięstwo Keira Starmera oznacza znaczącą transformację w brytyjskiej polityce, a Partia Pracy powraca do władzy po latach dominacji konserwatystów. Jego dojście do stanowiska premiera stanowi zarówno osobistą, jak i polityczną podróż, od skromnych początków do najwyższego urzędu, i przygotowuje grunt pod nowy rozdział w brytyjskich rządach.
