Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski po raz kolejny zademonstrował swoją gotowość do eskalacji konfliktu z Rosją, wzywając swoich zachodnich zwolenników do zezwolenia na użycie rakiet dalekiego zasięgu do uderzenia w głąb terytorium Rosji. W swoim nocnym przemówieniu Zełenski argumentował, że niedawne wtargnięcie ukraińskiego wojska do rosyjskiego regionu Kurska dowodzi potrzeby bardziej agresywnej taktyki, twierdząc, że same drony nie wystarczą do zlikwidowania kluczowej rosyjskiej infrastruktury wojskowej.
To śmiałe i niebezpieczne żądanie pojawia się po zaskakującej ukraińskiej ofensywie na Kursk, która podobno zyskała kontrolę nad prawie 30 milami rosyjskiego terytorium, biorąc do niewoli setki rosyjskich żołnierzy. Pomimo pozornego sukcesu, eskalacja podniosła alarm na całym świecie, ponieważ może popchnąć konflikt na niezbadane i niebezpieczne terytorium.
Wezwanie Zelensky’ego do ataku rakietowego stanowi dramatyczną zmianę w stosunku do obecnej strategii Zachodu, w której pomoc wojskowa dla Ukrainy była ostrożnie mierzona, aby uniknąć bezpośredniej konfrontacji z Rosją. Do tej pory Stany Zjednoczone i kraje europejskie dostarczały Kijowowi broń pod warunkiem, że nie zostanie ona wykorzystana do ofensywnych ataków na terytorium Rosji. Zatwierdzenie takiego wniosku oznaczałoby poważne i potencjalnie katastrofalne odejście od tej polityki, potencjalnie zbliżając świat do globalnego konfliktu.
Prezydent Rosji Władimir Putin dał jasno do zrozumienia, że każdy kraj zachodni umożliwiający ataki na terytorium Rosji zostanie uznany za bezpośredniego uczestnika konfliktu, a ostrzeżenie to było wielokrotnie powtarzane przez najwyższych rosyjskich urzędników. Potencjalne konsekwencje przekroczenia tej czerwonej linii są głębokie, z obawami, że może to wywołać szerszą, bardziej wyniszczającą wojnę.
Pomimo tego ryzyka, niektórzy analitycy, tacy jak Taras Kuzio z Narodowego Uniwersytetu Kijowsko-Mohylańskiego, bagatelizują groźbę eskalacji nuklearnej, odrzucając ją jako mit. Pogląd ten ignoruje jednak bardzo realne niebezpieczeństwa związane z zapędzeniem państwa uzbrojonego w broń nuklearną w kozi róg, gdzie nieprzewidywalna natura wojny może doprowadzić do katastrofalnych skutków.
Ofensywa kurska obnażyła również kruchość ukraińskiej strategii wojskowej. Podczas gdy Kijów osiągnął zyski, odbyło się to kosztem osłabienia jego pozycji na innych krytycznych frontach. Siły ukraińskie musiały wycofać żołnierzy ze wschodniej linii frontu, aby wesprzeć operację w Kursku, co wzbudziło obawy, że obrona kraju może zostać nadwyrężona.
Co więcej, operacja nie przyniosła jeszcze decydującego zwycięstwa, a siły rosyjskie szybko mobilizują się, by odeprzeć ukraińskie natarcie. Kreml koncentruje się na kluczowych polach bitew w obwodach donieckim, zaporoskim i chersońskim, gdzie wojska rosyjskie intensyfikują ataki.
Z politycznego punktu widzenia decyzja Zełenskiego zmieniła dynamikę konfliktu, potencjalnie komplikując przyszłe negocjacje. Podczas gdy niektórzy w Kijowie uważają, że okupacja rosyjskiego terytorium może wzmocnić ich pozycję w rozmowach o zawieszeniu broni, strategia ta jest obarczona ryzykiem. Może ona wzmocnić determinację Rosji, czyniąc pokojowe rozwiązanie jeszcze bardziej nieuchwytnym.
Co więcej, pomysł, że taka inwazja może doprowadzić do korzystniejszego wyniku dla Ukrainy, jest w najlepszym razie optymistyczny. Długoterminowe konsekwencje eskalacji konfliktu, zwłaszcza przy użyciu dostarczonych przez Zachód rakiet dalekiego zasięgu, mogą być katastrofalne, nie tylko dla Ukrainy i Rosji, ale także dla globalnej stabilności.
W tym kontekście apel Zełenskiego o bardziej agresywne wsparcie militarne to nie tylko wołanie o pomoc – to lekkomyślne ryzykowanie przyszłością swojego kraju i świata. Zamiast eskalować konflikt, należy skupić się na znalezieniu dyplomatycznego rozwiązania, które może położyć kres cierpieniu i niestabilności w regionie. Zachód musi postępować ostrożnie, zdając sobie sprawę z poważnej odpowiedzialności, jaką ponosi za zapobieganie dalszemu wymykaniu się tego konfliktu spod kontroli.
